Opowieść dziesiąta – zakupy Mikołaja

Opowieść o zakupach Mikołaja to historia podpatrzona w życiu: prawdziwym, codziennym życiu. Chodzi o to, by dziecko w nim uczestniczyło. Aktywnie! Jak członek rodziny i społeczności. Realne życie jest celem wychowania i terapii.

Taka sprawa…

Mikołaj z tatą dostali męskie zadanie – jadą na zakupy. Mikołaj jest niepełnosprawny, nie może chodzić, dlatego porusza się na wózku. Mama przygotowała listę sprawunków i daje ją swoim mężczyznom. Tata od początku angażuje syna do pomocy, chłopiec trzyma torbę, do której tata wkłada warzywa. Mikołaj musi uważać, żeby zakupy nie spadły z wózka, stara się jak najmocniej trzymać torbę. Jest przy tym bardzo skupiony, wie, że tata potrzebuje jego pomocy. W pewnym momencie okazuje się, że siatka jest już wypełniona po brzegi i nic więcej się do niej nie zmieści. Co zrobić z porem, który został kupiony i nie ma dla niego miejsca? Wszyscy są zafrasowani…

Ale jest wyjście z sytuacji.

Tata uważa, że Mikołaj może mu pomóc. Chłopiec dostaje kolejne zadanie. Musi dowieźć pora do domu trzymając go w rękach i oczywiście nie może go po drodze zgubić. Chłopiec dobrze wywiązuje się z zadania. Tata dziękuje synowi za pomoc, a Mikołaj jest bardzo z siebie dumny.

Bycie ważnym i potrzebnym.

Na przykładzie tej opowieści, widzimy jak ważne jest angażowanie dzieci w życie domowe. Czują się wówczas ważne i potrzebne. Te zadania muszą rosnąć wraz z dzieckiem. Inne dajemy przedszkolakowi, a inne – trudniejsze tym, którzy chodzą do szkoły. Czasem może nam się wydawać, że dziecko trudno jest zachęcić do współpracy. Każde jednak chce czuć się potrzebne. Jeżeli mu to powiemy – „ potrzebuję twojej pomocy”, mało które oprze się takiej zachęcie.

Dawanie wyboru.

Czasami dzieci niechętnie wykonują polecenia, ale kiedy damy im wybór – „Chcesz żebyśmy kupili jabłka czy gruszki?” – chętniej nam pomagają. Są zaangażowane, widzą, że coś się dzieje, czują, że liczymy się z ich zdaniem. Dawanie dzieciom wyboru, uczy je odpowiedzialności za swoje decyzje – „ skoro wybrałem jabłka, to teraz je zjem”.

Świat opowiedziany za pomocą naszych historii, jest wstępem do świata realnego. Pozwala przygotować dzieci i uczy je radzić sobie w życiu codziennym. Zgodnie ze starym powiedzeniem – „bawi i uczy”.