Opowieść piąta – Biedronka i żuk

„Do biedronki przyszedł żuk,

W okieneczko puk,puk, puk…”

Opowieść o Biedronce i Żuku, mówi o miłości i odrzuceniu. Żuk został odrzucony przez biedronkę i z tego powodu był smutny. Musiał przeżyć swoje rozczarowanie, ale nie zabrało mu to chęci i siły do dalszych poszukiwań przyjaciela. Podobnie biedronka szukała kogoś, kto by do niej pasował. Poszukiwania okazały się owocne, każde z nich znalazło swoją bratnią duszę.

W pojęciu miłości zawiera się przyjaźń. Ma ona duże znaczenie dla naszych dzieci, które już od przedszkola chcą mieć kolegów i koleżanki. W tym wieku są jeszcze mało dojrzałe, szybko zmieniają się u nich emocje i często popadają w skrajności. Kto dzisiaj jest przyjacielem, jutro może być wrogiem i odwrotnie.

W pierwszych klasach szkoły podstawowej, przyjaźnie stają się coraz trwalsze, bardziej znaczące i potrzebne dzieciom. Przykładem tego są tzw. przyjaźnie od szkolnej ławy, które przetrwały aż do dorosłości.

Dlatego warto dbać o przyjaźnie.

Z umiejętnością dbania o przyjaciół, nikt się nie rodzi. Dzieci uczą się tego, a my jesteśmy dla nich wzorcem i pomocą. Możemy pokazać dziecku, że np. po wspólnej grze w piłkę może zaprosić kolegę z sąsiedztwa. Czasem to my możemy tego kolegę zaprosić, bo nasze dziecko się wstydzi. Okazujmy dzieciom, że ich społeczne kontakty są ważne, również dla nas.

Warto jest powiedzieć dziecku, że zapraszając gości na urodziny, trzeba pomyśleć o tym, czy będą się dobrze bawić, a nie myśleć tylko o własnym zadowoleniu. Wspólne przygotowania do takiej imprezy powinny obejmować również zadbanie o innych.

Biedronka i żuk znaleźli szczęście u boku kogoś, kto był do nich podobny. Również nasze dzieci potrzebują grupy rówieśniczej, która ma podobne zainteresowania i umiejętności, z która mogłoby dzielić swoje pasje. Może się zdarzyć i tak, że wspólnie z dzieckiem dojdziecie do wniosku, że wybór grupy był błędny. Być może zainteresowania dziecka zmieniły się lub nie znalazło swojego miejsca w grupie. W takiej sytuacji, biorąc przykład z żuka, nie należy się zrażać, tylko szukać dalej. Porażki w kontaktach społecznych się zdarzają. Zadaniem dorosłych jest towarzyszenie dzieciom również w tych momentach.

Koleżanki i koledzy są bardzo ważni dla naszego dziecka, ale pamiętajmy, że w pierwszych latach życia, najważniejsi są rodzice. Potrzebuje ono ich uwagi i wspólnie spędzonego czasu. Dzięki temu możemy towarzyszyć dziecku w jego codziennych zmaganiach, obserwować i coraz lepiej je poznawać. Jest to, sto razy ważniejsze niż kupowanie mu kolejnej drogiej zabawki.

Niech zmagania naszych dzieci i różne sytuacje społeczne w których będą uczestniczyć, znajdą podobny finał, jak w tym pląsie: