adminFuFo

Kreatywna zabawa inspirowana Montessori

Sensoryczne kulko-klocki Lalaboom to jedna z najbardziej kreatywnych i wszechstronnych zabawek na rynku. Ich twórca – Fabien Fontaine (francuski ekspert branży zabawkowej) sugerował się m.in. założeniami metody Montessori – stworzył prostą zabawkę, którą można bawić się na wiele sposobów. Zachęca to dziecko do samodzielnego eksperymentowania i zabawy podczas której rozwija swoje zdolności oraz zmysły. A przy okazji rodzic zyskuje moment dla siebie 🙂

Radość, która się nie znudzi

Klocki lalaboom posiadają jedenaście kształtów, dziesięć faktur oraz dziesięć kolorów więc w naturalny sposób rozwijają zmysł wzroku oraz dotyku. Stwarzają one wiele możliwości konstrukcyjnych rozbudzając kreatywność dziecka. Badania pokazują, że dziecko bawi się jedną zabawką najdłużej pół roku. Z kolei klocki lalaboom przeznaczone są dla dzieci w różnym wieku (od 10 do 36 miesiąca życia) co stanowi kolejny plus tej zabawki. Kulko-klocki można łączyć, odkręcać/ zakręcać, można z nich budować, można je układać i nawlekać! Kolejnym walorem klocków jest to, że na każdym opakowaniu istnieje podpowiedź dla rodzica w jaki sposób można z zabawki korzystać i na jakim etapie.

Doświadczenie kształtujące pamięć i mowę

Zabawka lalaboom to również wartościowy towarzysz terapii logopedycznej. Dlaczego wspieranie motoryki małej w terapii logopedycznej jest tak ważne? Ze względu na sąsiedztwo w mózgu ośrodków mowy oraz ruchowych ośrodków ręki, mówiąc wprost – stymulując motorykę małą, pośrednio stymulujemy mowę. Osoby zainteresowane tematem odsyłam do artykułu dr Katarzyny Jaworskiej pt. “Co ma ręka do gadania?”. Co wyróżnia klocki lalaboom? To, że rzeczywiście dają szeroki wachlarz możliwości wykorzystania ich w zabawie oraz w zajęciach terapeutycznych. U dziesięciomiesięcznego malca można je wykorzystać do stymulowania gaworzenia, nakładając kolejne elementy można powtarzać samogłoski, sylaby, wyrazy dźwiękonaśladowcze np. UFFF – jak ciężko, BAM – wrzućmy klocki do pudełka. Na kolejnym etapie- dziecko piętnastomiesięczne, odkręcamy i zakręcamy klocki, logopedzi mogą wplatać w te zabawy elementy metody werbo-tonalnej lub zabaw z samogłoskami i odgłosami. Producent sugeruje, że w 36 miesiącu dziecko może przejść do nawlekania klocków – w tym momencie możemy ćwiczyć percepcję i pamięć słuchową, prosząc podczas zabawy o klocek do nawlekania – “daj żółty, a teraz daj żółty i czerwony”. Według producenta klocki są przeznaczone dla dzieci do 36 miesiąca życia, ale śmiało można je wykorzystać u starszych dzieci podczas ćwiczeń tematycznych i językowych. Kulko-klocki mogą być – w zależności od tematu – piłkami, bombkami, pisankami, kolorowymi jabłuszkami. Jak wpleść w to ćwiczenia językowe i słuchowe?

Oto przykłady:

• zobacz, zbudowałam dla Ciebie pisanki – ta jest żółto-niebieska, ta jest czerwono-fioletowa, a ta?

• połóż tyle kulek ile razy zagram na bębnie;

• połóż tyle kulek ile jest sylab w wyrazie / głosek w wyrazie / wyrazów w zdaniu;

• zobacz, daje klocek czerwony, żółty, czerwony, żółty, czerwony, żółty – dołóż kolejny – ćw. sekwencji, rytmu;

• przyczep zielony klocek na niebieski, a obok zielonego daj czerwony – utrwalanie kolorów i ćwiczenie relacji przestrzennych;

• do środka kulek można schować małe karteczki z zagadkami, z wyrazem do odczytania

( przy nauce czytania lub przy utrwalaniu głosek).

Czy polecam?

Lalaboom to fantastyczna zabawka sensoryczno-motoryczna, ale spokojnie znajdzie zastosowanie w ćwiczenia językowych, słuchowych oraz artykulacyjnych. I z praktycznych zalet – jedna zabawka i tyle zastosowań, równa się mniejszy bałagan w gabinecie czy w dziecięcym pokoiku 🙂

Agata Potrykus-Jodel

Surdologopeda

Bibliografia: Kulko-Klocki Lalabbom, Wyd. Trefl, 2019

Kreatywna zabawa inspirowana Montessori

Sensoryczne kulko-klocki Lalaboom to jedna z najbardziej kreatywnych i wszechstronnych zabawek na rynku. Ich twórca – Fabien Fontaine (francuski ekspert branży zabawkowej) sugerował się m.in. założeniami metody Montessori – stworzył prostą zabawkę, którą można bawić się na wiele sposobów. Zachęca to dziecko do samodzielnego eksperymentowania i zabawy podczas której rozwija swoje zdolności oraz zmysły. A przy okazji rodzic zyskuje moment dla siebie 🙂

Radość, która się nie znudzi

Klocki lalaboom posiadają jedenaście kształtów, dziesięć faktur oraz dziesięć kolorów więc w naturalny sposób rozwijają zmysł wzroku oraz dotyku. Stwarzają one wiele możliwości konstrukcyjnych rozbudzając kreatywność dziecka. Badania pokazują, że dziecko bawi się jedną zabawką najdłużej pół roku. Z kolei klocki lalaboom przeznaczone są dla dzieci w różnym wieku (od 10 do 36 miesiąca życia) co stanowi kolejny plus tej zabawki. Kulko-klocki można łączyć, odkręcać/ zakręcać, można z nich budować, można je układać i nawlekać! Kolejnym walorem klocków jest to, że na każdym opakowaniu istnieje podpowiedź dla rodzica w jaki sposób można z zabawki korzystać i na jakim etapie.

Doświadczenie kształtujące pamięć i mowę

Zabawka lalaboom to również wartościowy towarzysz terapii logopedycznej. Dlaczego wspieranie motoryki małej w terapii logopedycznej jest tak ważne? Ze względu na sąsiedztwo w mózgu ośrodków mowy oraz ruchowych ośrodków ręki, mówiąc wprost – stymulując motorykę małą, pośrednio stymulujemy mowę. Osoby zainteresowane tematem odsyłam do artykułu dr Katarzyny Jaworskiej pt. “Co ma ręka do gadania?”. Co wyróżnia klocki lalaboom? To, że rzeczywiście dają szeroki wachlarz możliwości wykorzystania ich w zabawie oraz w zajęciach terapeutycznych. U dziesięciomiesięcznego malca można je wykorzystać do stymulowania gaworzenia, nakładając kolejne elementy można powtarzać samogłoski, sylaby, wyrazy dźwiękonaśladowcze np. UFFF – jak ciężko, BAM – wrzućmy klocki do pudełka. Na kolejnym etapie- dziecko piętnastomiesięczne, odkręcamy i zakręcamy klocki, logopedzi mogą wplatać w te zabawy elementy metody werbo-tonalnej lub zabaw z samogłoskami i odgłosami. Producent sugeruje, że w 36 miesiącu dziecko może przejść do nawlekania klocków – w tym momencie możemy ćwiczyć percepcję i pamięć słuchową, prosząc podczas zabawy o klocek do nawlekania – “daj żółty, a teraz daj żółty i czerwony”. Według producenta klocki są przeznaczone dla dzieci do 36 miesiąca życia, ale śmiało można je wykorzystać u starszych dzieci podczas ćwiczeń tematycznych i językowych. Kulko-klocki mogą być – w zależności od tematu – piłkami, bombkami, pisankami, kolorowymi jabłuszkami. Jak wpleść w to ćwiczenia językowe i słuchowe?

Oto przykłady:

• zobacz, zbudowałam dla Ciebie pisanki – ta jest żółto-niebieska, ta jest czerwono-fioletowa, a ta?

• połóż tyle kulek ile razy zagram na bębnie;

• połóż tyle kulek ile jest sylab w wyrazie / głosek w wyrazie / wyrazów w zdaniu;

• zobacz, daje klocek czerwony, żółty, czerwony, żółty, czerwony, żółty – dołóż kolejny – ćw. sekwencji, rytmu;

• przyczep zielony klocek na niebieski, a obok zielonego daj czerwony – utrwalanie kolorów i ćwiczenie relacji przestrzennych;

• do środka kulek można schować małe karteczki z zagadkami, z wyrazem do odczytania

( przy nauce czytania lub przy utrwalaniu głosek).

Czy polecam?

Lalaboom to fantastyczna zabawka sensoryczno-motoryczna, ale spokojnie znajdzie zastosowanie w ćwiczenia językowych, słuchowych oraz artykulacyjnych. I z praktycznych zalet – jedna zabawka i tyle zastosowań, równa się mniejszy bałagan w gabinecie czy w dziecięcym pokoiku 🙂

Agata Potrykus-Jodel

Surdologopeda

Bibliografia: Kulko-Klocki Lalabbom, Wyd. Trefl, 2019

Autorką płyty pt. KOLORY jest Agata Świętoń – wokalistka, autorka tekstów i muzyki oraz logopedka. To bogactwo doświadczeń z pewnością wpłynęło na ogromną wartość tego albumu.

Proste słowa poszerzające horyzonty

Każdy z utworów opowiada o innym kolorze. Teksty piosenek stanowią niezaprzeczalny walor tej płyty – przemyślane, dostosowane do dzieci, proste, ale jednocześnie rozwijające słownictwo. Zawierają porównania, zagadki, są punktem wyjścia do ćwiczeń językowych np. co to znaczy nosić różowe okulary, co to znaczy, że coś lub ktoś daje nam w kość? Powyższe piosenki pobudzają wyobraźnie, wspólnie z dzieckiem można wymyślać co jeszcze może być np. czerwone, niebieskie, z czym te kolory się kojarzą.

Ostatni utwór pt. Kolory, wprost opowiada o kolorach i związanych z nimi emocjami. Dla starszych dzieci to fantastyczny punkt wyjścia do rozmowy o tej tematyce. Swobodna pogawędka może zamienić się w kalambury – odgadywanie emocji, do próby ich opisania. Podczas takich warsztatów zauważa się jak mały wachlarz odczuć zazwyczaj dzieci są w stanie nazwać i odgadnąć. W świecie emotikonek nie trzeba tych emocji nazywać, a jeśli nawet to są one dość okrojone – radość, smutek, złość. Z kolei autorka płyty wplata do piosenek takie pojęcia jak strach (lepiej go oswajać niż unikać), spokój, czułość, nuda, optymizm, powaga i wiele innych.

Bogactwo przekazu i smaku

Ogromną zaletą płyty jest piękny głos Pani Agaty, dobrze napisana muzyka oraz bogactwo instrumentów – co wcale nie jest normą w piosenkach dla dzieci. Często spotykam się z mało wartościowymi nagraniami dla najmłodszych – i pod względem tekstu, wykonania i muzyki – często ubogie w instrumenty, a bogate w sztuczne dźwięki, głośne, nieuporządkowane. Szczególnie w tak wczesnym wieku należy kształtować gust muzyczny dbając o najepsze wzorce.

Oprócz walorów artystycznych, płyta KOLORY sprawdza się w zajęciach profilaktycznych, wspierających rozwój mowy oraz w zajęciach terapeutycznych. Jest bazą do zajęć tematycznych, szczególnie chętnie sięgam po nią w trakcie zajęć prowadzonych metodą Dialogu i Narracji (ŚWIAT OPOWIADANY, autor: D. Szubstarska, współpraca B. Bednarska).

Nie zapominajmy o muzyce

Cytując W. R. Wagnera – “muzyka to początek i koniec wszelkiej mowy”. Piosenka, jej melodia, rytm wpływa pozytywnie na terapię logopedyczną. Dzięki takim oddziaływaniom można doskonalić percepcję słuchową, samo śpiewanie to fantasyczne ćwiczenie fonacyjne oraz motoryczne – usprawniające artykulatory. Atrakcyjne utwory zachęcają do powtarzania słów, a niekiedy do prostych zdań lub całej piosenki – to nieocenione w rozwijaniu mowy lub przy ćwiczeniach z pacjentami z niedokształceniem mowy o typie afazji.

Płytę KOLORY uwielbiają też maluszki. Jest ona świetnym towarzyszem masażyków, zabaw z chustkami lub chustą klanzy oraz z instrumentami. Pamiętajmy jak ogromną rolę w rozwoju dzieci stanowi muzyka, już u tych najmłodszych, które skupiają się nie na tekście, ale na melodii. U dzieci z trudnościami to najczęściej pierwsza droga, dzięki której można próbować skomunikować się z dzieckiem.

Dlaczego polecam Kolory

O piosenki z płyty KOLORY dzieci same się upominają, to chyba najlepsza rekomendacja. Jako surdologopeda polecam ten album całym sercem, a z nieznanych źródeł mogę potwierdzić, że “kolorowe” utwory nucą jak szaleni również dorośli. 🙂

Agata Potrykus-Jodel

Surdologopeda

Bibliografia:

A. Świętoń, Kolory, producent Mood&Wood, 2017

Autorką płyty pt. KOLORY jest Agata Świętoń – wokalistka, autorka tekstów i muzyki oraz logopedka. To bogactwo doświadczeń z pewnością wpłynęło na ogromną wartość tego albumu.

Proste słowa poszerzające horyzonty

Każdy z utworów opowiada o innym kolorze. Teksty piosenek stanowią niezaprzeczalny walor tej płyty – przemyślane, dostosowane do dzieci, proste, ale jednocześnie rozwijające słownictwo. Zawierają porównania, zagadki, są punktem wyjścia do ćwiczeń językowych np. co to znaczy nosić różowe okulary, co to znaczy, że coś lub ktoś daje nam w kość? Powyższe piosenki pobudzają wyobraźnie, wspólnie z dzieckiem można wymyślać co jeszcze może być np. czerwone, niebieskie, z czym te kolory się kojarzą.

Ostatni utwór pt. Kolory, wprost opowiada o kolorach i związanych z nimi emocjami. Dla starszych dzieci to fantastyczny punkt wyjścia do rozmowy o tej tematyce. Swobodna pogawędka może zamienić się w kalambury – odgadywanie emocji, do próby ich opisania. Podczas takich warsztatów zauważa się jak mały wachlarz odczuć zazwyczaj dzieci są w stanie nazwać i odgadnąć. W świecie emotikonek nie trzeba tych emocji nazywać, a jeśli nawet to są one dość okrojone – radość, smutek, złość. Z kolei autorka płyty wplata do piosenek takie pojęcia jak strach (lepiej go oswajać niż unikać), spokój, czułość, nuda, optymizm, powaga i wiele innych.

Bogactwo przekazu i smaku

Ogromną zaletą płyty jest piękny głos Pani Agaty, dobrze napisana muzyka oraz bogactwo instrumentów – co wcale nie jest normą w piosenkach dla dzieci. Często spotykam się z mało wartościowymi nagraniami dla najmłodszych – i pod względem tekstu, wykonania i muzyki – często ubogie w instrumenty, a bogate w sztuczne dźwięki, głośne, nieuporządkowane. Szczególnie w tak wczesnym wieku należy kształtować gust muzyczny dbając o najepsze wzorce.

Oprócz walorów artystycznych, płyta KOLORY sprawdza się w zajęciach profilaktycznych, wspierających rozwój mowy oraz w zajęciach terapeutycznych. Jest bazą do zajęć tematycznych, szczególnie chętnie sięgam po nią w trakcie zajęć prowadzonych metodą Dialogu i Narracji (ŚWIAT OPOWIADANY, autor: D. Szubstarska, współpraca B. Bednarska).

Nie zapominajmy o muzyce

Cytując W. R. Wagnera – “muzyka to początek i koniec wszelkiej mowy”. Piosenka, jej melodia, rytm wpływa pozytywnie na terapię logopedyczną. Dzięki takim oddziaływaniom można doskonalić percepcję słuchową, samo śpiewanie to fantasyczne ćwiczenie fonacyjne oraz motoryczne – usprawniające artykulatory. Atrakcyjne utwory zachęcają do powtarzania słów, a niekiedy do prostych zdań lub całej piosenki – to nieocenione w rozwijaniu mowy lub przy ćwiczeniach z pacjentami z niedokształceniem mowy o typie afazji.

Płytę KOLORY uwielbiają też maluszki. Jest ona świetnym towarzyszem masażyków, zabaw z chustkami lub chustą klanzy oraz z instrumentami. Pamiętajmy jak ogromną rolę w rozwoju dzieci stanowi muzyka, już u tych najmłodszych, które skupiają się nie na tekście, ale na melodii. U dzieci z trudnościami to najczęściej pierwsza droga, dzięki której można próbować skomunikować się z dzieckiem.

Dlaczego polecam Kolory

O piosenki z płyty KOLORY dzieci same się upominają, to chyba najlepsza rekomendacja. Jako surdologopeda polecam ten album całym sercem, a z nieznanych źródeł mogę potwierdzić, że “kolorowe” utwory nucą jak szaleni również dorośli. 🙂

Agata Potrykus-Jodel

Surdologopeda

Bibliografia:

A. Świętoń, Kolory, producent Mood&Wood, 2017

Czy płaczemy tylko ze śmiechu?

Czy po pierwszej porażce powinniśmy się zniechęcać?

Co to znaczy, że ktoś jest rozczarowany?

Na nurtujące dzieci pytania odpowiedzą Basia i Jaś – bohaterowie krótkich wierszyków autorstwa Elżbiety i Witolda Szwajkowskich.

Pajdohistoryjki – krótkie wierszyki o bogatej treści

„Pajdohistoryjki – emocje, relacje, śmieszne sytuacje” oraz „Pajdohistoryjki z Basią i Jasiem. Nowe przygody” to pomoc dydaktyczna doskonała w terapii surdologopedycznej. Treść oraz długość utworów jest dostosowana do zainteresowań oraz możliwości poznawczych dzieci w wieku przedszkolnym lub wczesnoszkolnym. Zwięzłe, rymowane wierszyki:

• wzbogacają słownictwo;

• doskonalą pamięć;

• kształtują uwagę słuchową.

Podczas zajęć dzieci z zaciekawieniem słuchają zabawnej historyjki, po czym udzielają odpowiedzi na znajdujące się pod tekstem pytania. Dotyczą one nie tylko treści wierszyka. Dwa ostatnie pytania skłaniają dziecko do refleksji nad zachowaniem bohaterów.

„Czy Basia z Jasiem mogli postąpić inaczej?”

„Co mogłoby się stać gdyby byli mniej ostrożni?”

„Co mogliby zrobić żeby sprawić komuś przyjemność?”

Udzielanie odpowiedzi na pytania o takim charakterze uczy prostej argumentacji oraz dostrzegania związków przyczynowo-skutkowych.

„Basia była zniechęcona” – kilka słów o emocjach

Ogromnym atutem pomocy dydaktycznej autorstwa Elżbiety i Witolda Szwajkowskich jest nawiązanie do emocji przeżywanych przez głównych bohaterów. Zdarza się, że dziecko nie potrafi nazwać tego, co czuje w danej sytuacji. Dzięki opisowi przygód Basi i Jasia uczeń dowiaduje się, co to znaczy być dumnym, zmotywowanym lub zachęconym. Poznaje znaczenie słów w konkretnej sytuacji, dzięki czemu uczy się nazywania własnych stanów emocjonalnych.

„Zobaczyli skutek taki, że spieczeni są jak raki!”

Basia z Jasiem podczas swoich przygód zapoznają dzieci ze związkami frazeologicznymi oraz wyrazami o charakterze symbolicznym. Gdy bohaterowie wiersza wybierają się nad morze spiekają się jak raki. Kiedy wybierają się na spacer idą na skróty i wchodzą w kłujące pokrzywy. Błyskotliwe pomysły Jasia nie raz napędzają Basi strachu.

Wiersz jako zapowiedź tematu zajęć

Podczas indywidualnej terapii logopedycznej karta z wierszykiem może być zapowiedzią tematu zajęć. W tym przypadku będą to zajęcia o tematyce wakacyjnej. Prowadzący terapię prosi o uważne słuchanie wierszyka i zapamiętywanie informacji. Następnie zadaje dziecku pytania dotyczące wakacyjnej przygody Jasia i Basi. Za każdą dobrą odpowiedź dziecko otrzymuje muszelkę. Ciekawe, ile muszelek uda się zebrać?!

W utworze pojawił się związek frazeologiczny spiec się jak rak. Logopeda nie wyjaśnia co to znaczy. Stosuje działania pomocnicze, dzięki którym stara się doprowadzić dziecko do samodzielnego odkrycia znaczenia. Aby tego dokonać stosuje rekwizyt – figurkę czerwonego raka, którą zestawia z Jasiem przedstawionym na obrazku. Razem z dzieckiem szuka cech wspólnych. Tak! To kolor. Dzięki samodzielnemu porównaniu dziecko odkrywa znaczenia enigmatycznego wyrażenia.

Pajdohistoryjki to pomoc dydaktyczna, którą z powodzeniem można wykorzystać w terapii logopedycznej. Krótki, rymowany tekst, interesujące przygody Basi i Jasia na pewno zachęcą dzieci do aktywnego słuchania! Dzięki temu nauka nowych słów, metaforycznych wyrażeń stanie się przyjemnością.

Surdologopeda

Angelika Szablewska

Szwajkowska E., Szwajkowski.W., Pajdohistoryjki z Basią i Jasiem. Emocje – relacje – śmieszne sytuacje, Kraków: Wydawnictwo WIR, 2017

Szwajkowska E., Szwajkowski.W., Pajdohistoryjki z Basią i Jasiem. Nowe Przygody. Emocje – relacje – śmieszne sytuacje, Kraków: Wydawnictwo WIR, 2017

Czy płaczemy tylko ze śmiechu?

Czy po pierwszej porażce powinniśmy się zniechęcać?

Co to znaczy, że ktoś jest rozczarowany?

Na nurtujące dzieci pytania odpowiedzą Basia i Jaś – bohaterowie krótkich wierszyków autorstwa Elżbiety i Witolda Szwajkowskich.

Pajdohistoryjki – krótkie wierszyki o bogatej treści

„Pajdohistoryjki – emocje, relacje, śmieszne sytuacje” oraz „Pajdohistoryjki z Basią i Jasiem. Nowe przygody” to pomoc dydaktyczna doskonała w terapii surdologopedycznej. Treść oraz długość utworów jest dostosowana do zainteresowań oraz możliwości poznawczych dzieci w wieku przedszkolnym lub wczesnoszkolnym. Zwięzłe, rymowane wierszyki:

• wzbogacają słownictwo;

• doskonalą pamięć;

• kształtują uwagę słuchową.

Podczas zajęć dzieci z zaciekawieniem słuchają zabawnej historyjki, po czym udzielają odpowiedzi na znajdujące się pod tekstem pytania. Dotyczą one nie tylko treści wierszyka. Dwa ostatnie pytania skłaniają dziecko do refleksji nad zachowaniem bohaterów.

„Czy Basia z Jasiem mogli postąpić inaczej?”

„Co mogłoby się stać gdyby byli mniej ostrożni?”

„Co mogliby zrobić żeby sprawić komuś przyjemność?”

Udzielanie odpowiedzi na pytania o takim charakterze uczy prostej argumentacji oraz dostrzegania związków przyczynowo-skutkowych.

„Basia była zniechęcona” – kilka słów o emocjach

Ogromnym atutem pomocy dydaktycznej autorstwa Elżbiety i Witolda Szwajkowskich jest nawiązanie do emocji przeżywanych przez głównych bohaterów. Zdarza się, że dziecko nie potrafi nazwać tego, co czuje w danej sytuacji. Dzięki opisowi przygód Basi i Jasia uczeń dowiaduje się, co to znaczy być dumnym, zmotywowanym lub zachęconym. Poznaje znaczenie słów w konkretnej sytuacji, dzięki czemu uczy się nazywania własnych stanów emocjonalnych.

„Zobaczyli skutek taki, że spieczeni są jak raki!”

Basia z Jasiem podczas swoich przygód zapoznają dzieci ze związkami frazeologicznymi oraz wyrazami o charakterze symbolicznym. Gdy bohaterowie wiersza wybierają się nad morze spiekają się jak raki. Kiedy wybierają się na spacer idą na skróty i wchodzą w kłujące pokrzywy. Błyskotliwe pomysły Jasia nie raz napędzają Basi strachu.

Wiersz jako zapowiedź tematu zajęć

Podczas indywidualnej terapii logopedycznej karta z wierszykiem może być zapowiedzią tematu zajęć. W tym przypadku będą to zajęcia o tematyce wakacyjnej. Prowadzący terapię prosi o uważne słuchanie wierszyka i zapamiętywanie informacji. Następnie zadaje dziecku pytania dotyczące wakacyjnej przygody Jasia i Basi. Za każdą dobrą odpowiedź dziecko otrzymuje muszelkę. Ciekawe, ile muszelek uda się zebrać?!

W utworze pojawił się związek frazeologiczny spiec się jak rak. Logopeda nie wyjaśnia co to znaczy. Stosuje działania pomocnicze, dzięki którym stara się doprowadzić dziecko do samodzielnego odkrycia znaczenia. Aby tego dokonać stosuje rekwizyt – figurkę czerwonego raka, którą zestawia z Jasiem przedstawionym na obrazku. Razem z dzieckiem szuka cech wspólnych. Tak! To kolor. Dzięki samodzielnemu porównaniu dziecko odkrywa znaczenia enigmatycznego wyrażenia.

Pajdohistoryjki to pomoc dydaktyczna, którą z powodzeniem można wykorzystać w terapii logopedycznej. Krótki, rymowany tekst, interesujące przygody Basi i Jasia na pewno zachęcą dzieci do aktywnego słuchania! Dzięki temu nauka nowych słów, metaforycznych wyrażeń stanie się przyjemnością.

Surdologopeda

Angelika Szablewska

Szwajkowska E., Szwajkowski.W., Pajdohistoryjki z Basią i Jasiem. Emocje – relacje – śmieszne sytuacje, Kraków: Wydawnictwo WIR, 2017

Szwajkowska E., Szwajkowski.W., Pajdohistoryjki z Basią i Jasiem. Nowe Przygody. Emocje – relacje – śmieszne sytuacje, Kraków: Wydawnictwo WIR, 2017

O rysowanym pomyśle na rozwijanie mowy

„Rysowane wierszyki”, które wybrała i opracowała Ewa Małgorzata Skorek, to zbiór rymowanych tekstów połączonych z ich graficznym obrazem. Rysunek ma tu formę aktywną i tworzony jest zgodnie z wypowiadanym tekstem. Bliska dziecku tematyka wierszy i przyjazne rymy ułatwiają zrozumienie tekstu i jego zapamiętanie. W wierszykach pojawiają się więc zwierzęta, rośliny, zabawki czy też sytuacje, których nazwy umożliwiają łatwe dopasowanie elementu graficznego. Może to być na przykład opowieść o kocie z długim ogonem i wspaniałymi wąsami¹:

Wypowiadane kolejno elementy wierszyka dostosowane są tempem i melodią mowy do powstającego rysunku. Stopniowo ukazują się więc: głowa, uszy, wąsy, grzbiet, a na końcu nogi kota. Ten sposób przekazania tekstu zachęca dzieci do podjęcia własnej twórczości, zależnej od posiadanych przez nie umiejętności motorycznych. Te młodsze mogą kolorować narysowany przez dorosłego schemat domku, kota czy misia, dobierając ulubione kolory. Te starsze postarają się rysować samodzielnie, słuchając tekstu i jednocześnie go ilustrując.

Od rymowanki do opowieści

Początkowo krótkie wierszyki stają się z czasem coraz dłuższą opowieścią, co wymaga od dziecka skupienia uwagi i aktywnego słuchania. Tym samym rozwijają się jego umiejętności poznawcze (pamięć, uwaga, spostrzeganie), słuchowe i językowe. Narastająca warstwa językowa pojawiająca się w wierszykach to także możliwość poznania nowego słownictwa i zróżnicowanych form gramatycznych. Ilustrowanie stopniowo rozbudowywanej formy wierszy wymaga przy tym coraz większej sprawności w zakresie motoryki małej, co jest świetnym przygotowaniem do nauki pisania.

Terapeutyczne walory mówionych rysowanek

„Rysowane wierszyki” mają wielorakie zastosowanie w terapii logopedycznej i pedagogicznej. Można je wykorzystywać w rozwijaniu komunikacji językowej dziecka z opóźnionym rozwojem mowy, w tym dziecka z niedosłuchem. Sprawdzają się także w pracy z dziećmi z zaburzeniami emocjonalnymi, motywując dzieci nieśmiałe do nawiązania kontaktu poprzez rysowanego „pośrednika”. Z kolei dzieci nadpobudliwe koncentrując się na rysowanym tekście wyhamowują swoją niepowstrzymaną energię. Wierszyki doskonale nadają się też do usprawniania funkcji motorycznych u dzieci z deficytami w tym zakresie.

… i ich inne atuty

Ta terapeutyczna funkcja wierszyków nie stanowi ich jedynego waloru. Siłę ich oddziaływania zna z pewnością wielu rodziców organizujących domowe zabawy dla swoich dzieci. Wspólne rysowanie czytanych rymowanek daje wzajemną radość i „zaczarowuje” na kilka chwil, podczas których można po prostu pobyć razem. Rysować można kredkami na papierze, palcem w kaszy, dłonią na plecach dziecka (i wzajemnie – na plecach rodzica) czy tworząc rysunek w powietrzu za pomocą ruchu rąk. „Narzędzi” do wykorzystania jest w tym przypadku przecież tak wiele.

Dla rodziców, którzy nie bardzo wierzą w swoje umiejętności plastyczne, powstały rysowane wierszyki z podpowiedzią multimedialną. Na stronie internetowej można więc obejrzeć rysowane cuda obserwując proces ich profesjonalnego tworzenia. Wystarczy wpisać www.youtube.rysowane wierszyki i razem z dzieckiem wygodnie usiąść w fotelu. Potem pozostaje już spróbować własnych sił i zacząć samemu.

Z doświadczeń praktyka – gorąco polecam

„Rysowane wierszyki” wykorzystuję od lat w swojej praktyce logopedycznej. To niezawodny pomocnik nawet w takich momentach, kiedy dziecko nie ma już ochoty na żmudne powtarzanie głosek czy słów. Widząc, jak rymowanka „ożywa” na kartce, maluch skupia się i sam próbuje rysować powtarzając przy tym słyszane wyrazy. Co więcej, wierszyki stają się inspiracją do tworzenia przez dziecko własnych tekstów i związanych z nimi ilustracji, zabaw w rymy i uruchomienia wyobraźni plastycznej. Ten stymulujący kreatywność dziecka walor wierszyków stanowi według mnie ich największą wartość. Każdy z nas przecież chce być twórcą!

Książka, wielokrotnie wznawiana, wciąż stanowi źródło pomysłów do uaktywnienia językowo-plastycznego, wyzwalając radość tworzenia zarówno w dzieciach, jak i dorosłych. Wystarczą przecież tylko kredki, słowo i trochę wyobraźni.

dr Helena Liwo

specjalista surdologopedii, neurologopeda

Skorek E.M. (2005). Rysowane wierszyki. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

O rysowanym pomyśle na rozwijanie mowy

„Rysowane wierszyki”, które wybrała i opracowała Ewa Małgorzata Skorek, to zbiór rymowanych tekstów połączonych z ich graficznym obrazem. Rysunek ma tu formę aktywną i tworzony jest zgodnie z wypowiadanym tekstem. Bliska dziecku tematyka wierszy i przyjazne rymy ułatwiają zrozumienie tekstu i jego zapamiętanie. W wierszykach pojawiają się więc zwierzęta, rośliny, zabawki czy też sytuacje, których nazwy umożliwiają łatwe dopasowanie elementu graficznego. Może to być na przykład opowieść o kocie z długim ogonem i wspaniałymi wąsami¹:

Wypowiadane kolejno elementy wierszyka dostosowane są tempem i melodią mowy do powstającego rysunku. Stopniowo ukazują się więc: głowa, uszy, wąsy, grzbiet, a na końcu nogi kota. Ten sposób przekazania tekstu zachęca dzieci do podjęcia własnej twórczości, zależnej od posiadanych przez nie umiejętności motorycznych. Te młodsze mogą kolorować narysowany przez dorosłego schemat domku, kota czy misia, dobierając ulubione kolory. Te starsze postarają się rysować samodzielnie, słuchając tekstu i jednocześnie go ilustrując.

Od rymowanki do opowieści

Początkowo krótkie wierszyki stają się z czasem coraz dłuższą opowieścią, co wymaga od dziecka skupienia uwagi i aktywnego słuchania. Tym samym rozwijają się jego umiejętności poznawcze (pamięć, uwaga, spostrzeganie), słuchowe i językowe. Narastająca warstwa językowa pojawiająca się w wierszykach to także możliwość poznania nowego słownictwa i zróżnicowanych form gramatycznych. Ilustrowanie stopniowo rozbudowywanej formy wierszy wymaga przy tym coraz większej sprawności w zakresie motoryki małej, co jest świetnym przygotowaniem do nauki pisania.

Terapeutyczne walory mówionych rysowanek

„Rysowane wierszyki” mają wielorakie zastosowanie w terapii logopedycznej i pedagogicznej. Można je wykorzystywać w rozwijaniu komunikacji językowej dziecka z opóźnionym rozwojem mowy, w tym dziecka z niedosłuchem. Sprawdzają się także w pracy z dziećmi z zaburzeniami emocjonalnymi, motywując dzieci nieśmiałe do nawiązania kontaktu poprzez rysowanego „pośrednika”. Z kolei dzieci nadpobudliwe koncentrując się na rysowanym tekście wyhamowują swoją niepowstrzymaną energię. Wierszyki doskonale nadają się też do usprawniania funkcji motorycznych u dzieci z deficytami w tym zakresie.

… i ich inne atuty

Ta terapeutyczna funkcja wierszyków nie stanowi ich jedynego waloru. Siłę ich oddziaływania zna z pewnością wielu rodziców organizujących domowe zabawy dla swoich dzieci. Wspólne rysowanie czytanych rymowanek daje wzajemną radość i „zaczarowuje” na kilka chwil, podczas których można po prostu pobyć razem. Rysować można kredkami na papierze, palcem w kaszy, dłonią na plecach dziecka (i wzajemnie – na plecach rodzica) czy tworząc rysunek w powietrzu za pomocą ruchu rąk. „Narzędzi” do wykorzystania jest w tym przypadku przecież tak wiele.

Dla rodziców, którzy nie bardzo wierzą w swoje umiejętności plastyczne, powstały rysowane wierszyki z podpowiedzią multimedialną. Na stronie internetowej można więc obejrzeć rysowane cuda obserwując proces ich profesjonalnego tworzenia. Wystarczy wpisać www.youtube.rysowane wierszyki i razem z dzieckiem wygodnie usiąść w fotelu. Potem pozostaje już spróbować własnych sił i zacząć samemu.

Z doświadczeń praktyka – gorąco polecam

„Rysowane wierszyki” wykorzystuję od lat w swojej praktyce logopedycznej. To niezawodny pomocnik nawet w takich momentach, kiedy dziecko nie ma już ochoty na żmudne powtarzanie głosek czy słów. Widząc, jak rymowanka „ożywa” na kartce, maluch skupia się i sam próbuje rysować powtarzając przy tym słyszane wyrazy. Co więcej, wierszyki stają się inspiracją do tworzenia przez dziecko własnych tekstów i związanych z nimi ilustracji, zabaw w rymy i uruchomienia wyobraźni plastycznej. Ten stymulujący kreatywność dziecka walor wierszyków stanowi według mnie ich największą wartość. Każdy z nas przecież chce być twórcą!

Książka, wielokrotnie wznawiana, wciąż stanowi źródło pomysłów do uaktywnienia językowo-plastycznego, wyzwalając radość tworzenia zarówno w dzieciach, jak i dorosłych. Wystarczą przecież tylko kredki, słowo i trochę wyobraźni.

dr Helena Liwo

specjalista surdologopedii, neurologopeda

Skorek E.M. (2005). Rysowane wierszyki. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.