Opowieść szósta – Piesek brudasek
Zapraszamy zdania do działania, czyli… myjemy, suszymy i wycieramy!
Są takie tematy, które zawsze wywołują żywe zainteresowanie dzieci. Takim tematem jest własny piesek – przyjaciel. Myślę, ze gdyby zrobić ranking dziecięcych marzeń to posiadanie pieska znalazłoby się na czołowym miejscu! I na odwrót, rodzicielskie spojrzenie na ten sam temat jest zdecydowanie przeciwnym biegunem dziecięcego entuzjazmu. Bo przecież taka przyjaźń z pieskiem to nie tylko przyjemności, ale i obowiązki. I o tym jest opowieść o Piesku brudasku.
Banalna z pozoru historia o piesku, który po beztroskiej zabawie w kałużach wymaga kąpieli, budzi w dzieciach chęć natychmiastowego działania. Dlatego też jest to opowieść, po której łatwo zaaranżować zabawę z pluszowym pieskiem. Mamy więc możliwość do odtwarzania scenek z opowieści: skakania pieska po kałużach (na kolana dzieci), oglądania „jak brudny jest piesek”, mycie pieska, wycieranie pieska, suszenie pieska i wreszcie oglądanie „jak czysty jest piesek”. Jest w tej zabawie dużo czułości, troski i radości. Więc chociaż wszystko w tej zabawie jest udawane, to uczucia są zdecydowanie autentyczne?.
Z logopedycznej perspektywy zyskujemy możliwość swobodnego przećwiczenia prostych schematów zdaniowych.
Piesek ma brudne uszy! Myjemy uszy. Piesek ma czyste uszy!
Piesek ma mokre uszy. Wycieramy uszy. Piesek ma suche uszy!
Piesek ma brudne łapy! Myjemy łapy. Piesek ma czyste łapy!
Piesek ma mokre łapy! Wycieramy łapy. Piesek ma suche łapy!
Piesek ma brudny brzuszek! Myjemy brzuszek. Piesek ma czysty brzuszek!
Piesek ma mokry brzuszek. Wycieramy brzuszek. Piesek ma suchy brzuszek!
Piesek ma brudny ogon! Myjemy ogon. Piesek ma czysty ogon
Piesek ma mokry ogon. Wycieramy ogon. Piesek ma suchy ogon!
Ćwiczenie schematów dostosowujemy oczywiście do potrzeb indywidualnych dziecka, ale co do zasady wykorzystujemy sytuacje opowieściowe do tworzenia powtarzalnych struktur. Dzieci realizują te żmudne ćwiczenia znacznie chętniej, jeśli opierają je o przeżycie i doświadczenie narracyjne. Odnoszą takie ćwiczenia do realiów zabawy, która była ich udziałem.
W tym miejscu trzeba również zaznaczyć, że przeciwstawne pojęcia brudny- czysty, mokry- suchy przestają być abstrakcyjne. Pokazane w opowieści nabierają realnych znaczeń. Możemy zbudować na nich powtarzalne struktury zdaniowe lub związki wyrazowe. Takie przykłady układamy na przykład według trzech rodzajów przymiotnika.
|
brudne ucho |
czyste ucho |
mokre ucho |
suche ucho |
|
brudna łapa |
czysta łapa |
mokra łapa |
sucha łapa |
|
brudny ogon |
czysty ogon |
mokry ogon |
suchy ogon |
Trudne i nużące zmagania z językowymi zawiłościami są dla dzieci łatwiejsze, jeśli odnoszą się do przeżyć i doświadczeń, takich jak te z pieskiem brudaskiem. Czego się nie robi dla najlepszego przyjaciela na świecie!!! ?
Opowieść: Piesek brudasek;
źródło: D. Szubstarska; Dialog i Narracja czyli co się mieści w opowieści; Wyd. Harmonia; Gdańsk 2019
Dorota Szubstarska – specjalistka surdologopedii
