LOGOPEDYCZNA SAKIEWKA SKARBÓW

Wyjątkowo wszechstronna gra logopedyczna wydawnictwa KOMLOGO

W teorii może być to zwykłe nazywanie obrazków i wykonywanie ćwiczeń. Ale tylko w teorii, bo każdy logopeda, który pracował z dziećmi w wieku przedszkolnym wie, że aby zainteresować i zachęcić dziecko do pracy potrzeba znacznie więcej. Już pierwsze zdanie w instrukcji przekonuje, że mamy do czynienia z grą, która wciągnie nie tylko dzieci, ale również terapeutę. I na pewno nie będzie nudno.

„Sposób użycia niniejszego zestawu zależy oczywiście od Państwa pomysłowości i wyobraźni.”¹

Możliwość wprowadzania dowolnych modyfikacji, wszechstronność oraz poprawność merytoryczna to trzy cechy, które cenię najbardziej w pomocach terapeutycznych. Chociaż „Logopedyczna sakiewka skarbów” nie jest to grą idealną (ale czy taka gra istnieje?), to z całą pewnością wyróżniają ją wśród innych gier właśnie te trzy aspekty:

1. Historia o skarbie, woreczek skrywający tajemnicę i kilkadziesiąt różnych obrazków, które możemy dobrać do potrzeb dziecka.

2. Gra sprawdzi się podczas terapii m.in. dyslalii, opóźnionego rozwoju mowy, czy u dzieci z wadą słuchu.

3. Świetnie napisany wstęp, zwracający uwagę na to, jak pracować z dzieckiem oraz szczegółowo opisane wykonanie każdego z kilkudziesięciu proponowanych ćwiczeń.

TEORTEYCZNIE, czyli… krótko o samej grze

Pudełko zawiera aż 108 żetonów. 86 z nich to żetony z obrazkami symbolizującymi ćwiczenia, pozostałe natomiast to monety (ćwiczenia wymyślane przez dziecko dla prowadzącego). Na rewersie każdego z żetonów znajduje się numer (ułatwiający odnalezienie opisu zadania) oraz kolorowe oznaczenie kategorii.

Moduły ćwiczeń to m.in. ćwiczenia słuchowe, oddechowe, języka, prawidłowego połykania, rozciągające wędzidełko podjęzykowe (jest to jedyny taki błąd merytoryczny w instrukcji, ponieważ żadnymi ćwiczeniami trwale nie rozciągniemy wędzidełka²), ćwiczenia warg, żuchwy, policzków, podniebienia miękkiego i pierścienia zwierającego gardło oraz ćwiczenia przygotowujące narządy artykulacyjne do wywołania, korekcji oraz utrwalania wszystkich głosek. Duży plus dla autorów za różnorodność ćwiczeń oraz świetne wprowadzenie teoretyczne w instrukcji. Minus za grafikę, bo obrazki są malutkie i chociaż dla dzieci są czytelne, to mi osobiście ten styl nie przypadł do gustu.

PRAKTYCZNIE, czyli… co i jak ćwiczymy

Zabawa wymaga od prowadzącego pewnego wysiłku, aby stworzyć odpowiedni nastrój. Autorzy proponują opowieść o pirackim skarbie, który skrywa tytułowa sakiewka (dołączony do gry płócienny, solidny woreczek). Jeszcze zanim rozpoczniemy właściwą rozgrywkę możemy wprowadzać ćwiczenia kompetencji komunikacyjnych: umiejętność słuchania, naprzemienność w rozmowie, zabawa w poszukiwanie woreczka i rozumienie poleceń, budowanie opisów (kiedy to terapeuta musi szukać ukrytej przez dziecko sakiewki) oraz wiele innych możliwości. Później już pozostaje nam losowanie żetonów i wykonywanie ćwiczeń z modułów, oczywiście nadal pozostając w klimacie „odkrywania skarbów”.

MODYFIKACJE, czyli… gdy chcemy trochę inaczej

Często tworzę z sakiewki „planszówkę”: rozkładam na końcach stołu obrazki wysp (narysowane, zalaminowane). Między wyspami układam „szlak” z wybranych żetonów, ułożonych obrazkami do dołu. Startujemy z pustej wyspy rzucając kostką i poruszamy pionek o tyle żetonów, ile wypadnie oczek. Odwracamy żeton, na którym stanął pionek i wykonujemy ćwiczenie. Wygrywa ten, kto dotrze na drugą wyspę i zbierze najwięcej monet (wręczanych za poprawne wykonywanie zadań). Po drodze są oczywiście przygody, takie jak atak piratów i wielki sztorm, które uatrakcyjniają rozgrywkę, a do akcji wkraczają rekwizyty: papuga, złote monety oraz szkatułka ze skarbem!

PODSUMOWANIE, czyli… czy warto?

Gra w podstawowej wersji to przede wszystkim „ćwiczenia w terapii dyslalii w pigułce”. Zostały w niej zebrane podstawowe ćwiczenia, wykorzystywane głównie w terapii dzieci przedszkolnych. Jeśli jednak trochę poruszymy wyobraźnię (swoją i dziecka), możemy stworzyć przy jej pomocy świetne zajęcia rozwijające komunikację i wykorzystać ją do wprowadzenia czy utrwalenia dowolnego zagadnienia, na którym nam w danym momencie zależy. Polecam!

Logopedyczna sakiewka skarbów, wyd. KOMLOGO

Michalina Bohdan -surdologopeda

Wyjątkowo wszechstronna gra logopedyczna wydawnictwa KOMLOGO

W teorii może być to zwykłe nazywanie obrazków i wykonywanie ćwiczeń. Ale tylko w teorii, bo każdy logopeda, który pracował z dziećmi w wieku przedszkolnym wie, że aby zainteresować i zachęcić dziecko do pracy potrzeba znacznie więcej. Już pierwsze zdanie w instrukcji przekonuje, że mamy do czynienia z grą, która wciągnie nie tylko dzieci, ale również terapeutę. I na pewno nie będzie nudno.

„Sposób użycia niniejszego zestawu zależy oczywiście od Państwa pomysłowości i wyobraźni.”¹

Możliwość wprowadzania dowolnych modyfikacji, wszechstronność oraz poprawność merytoryczna to trzy cechy, które cenię najbardziej w pomocach terapeutycznych. Chociaż „Logopedyczna sakiewka skarbów” nie jest to grą idealną (ale czy taka gra istnieje?), to z całą pewnością wyróżniają ją wśród innych gier właśnie te trzy aspekty:

1. Historia o skarbie, woreczek skrywający tajemnicę i kilkadziesiąt różnych obrazków, które możemy dobrać do potrzeb dziecka.

2. Gra sprawdzi się podczas terapii m.in. dyslalii, opóźnionego rozwoju mowy, czy u dzieci z wadą słuchu.

3. Świetnie napisany wstęp, zwracający uwagę na to, jak pracować z dzieckiem oraz szczegółowo opisane wykonanie każdego z kilkudziesięciu proponowanych ćwiczeń.

TEORTEYCZNIE, czyli… krótko o samej grze

Pudełko zawiera aż 108 żetonów. 86 z nich to żetony z obrazkami symbolizującymi ćwiczenia, pozostałe natomiast to monety (ćwiczenia wymyślane przez dziecko dla prowadzącego). Na rewersie każdego z żetonów znajduje się numer (ułatwiający odnalezienie opisu zadania) oraz kolorowe oznaczenie kategorii.

Moduły ćwiczeń to m.in. ćwiczenia słuchowe, oddechowe, języka, prawidłowego połykania, rozciągające wędzidełko podjęzykowe (jest to jedyny taki błąd merytoryczny w instrukcji, ponieważ żadnymi ćwiczeniami trwale nie rozciągniemy wędzidełka²), ćwiczenia warg, żuchwy, policzków, podniebienia miękkiego i pierścienia zwierającego gardło oraz ćwiczenia przygotowujące narządy artykulacyjne do wywołania, korekcji oraz utrwalania wszystkich głosek. Duży plus dla autorów za różnorodność ćwiczeń oraz świetne wprowadzenie teoretyczne w instrukcji. Minus za grafikę, bo obrazki są malutkie i chociaż dla dzieci są czytelne, to mi osobiście ten styl nie przypadł do gustu.

PRAKTYCZNIE, czyli… co i jak ćwiczymy

Zabawa wymaga od prowadzącego pewnego wysiłku, aby stworzyć odpowiedni nastrój. Autorzy proponują opowieść o pirackim skarbie, który skrywa tytułowa sakiewka (dołączony do gry płócienny, solidny woreczek). Jeszcze zanim rozpoczniemy właściwą rozgrywkę możemy wprowadzać ćwiczenia kompetencji komunikacyjnych: umiejętność słuchania, naprzemienność w rozmowie, zabawa w poszukiwanie woreczka i rozumienie poleceń, budowanie opisów (kiedy to terapeuta musi szukać ukrytej przez dziecko sakiewki) oraz wiele innych możliwości. Później już pozostaje nam losowanie żetonów i wykonywanie ćwiczeń z modułów, oczywiście nadal pozostając w klimacie „odkrywania skarbów”.

MODYFIKACJE, czyli… gdy chcemy trochę inaczej

Często tworzę z sakiewki „planszówkę”: rozkładam na końcach stołu obrazki wysp (narysowane, zalaminowane). Między wyspami układam „szlak” z wybranych żetonów, ułożonych obrazkami do dołu. Startujemy z pustej wyspy rzucając kostką i poruszamy pionek o tyle żetonów, ile wypadnie oczek. Odwracamy żeton, na którym stanął pionek i wykonujemy ćwiczenie. Wygrywa ten, kto dotrze na drugą wyspę i zbierze najwięcej monet (wręczanych za poprawne wykonywanie zadań). Po drodze są oczywiście przygody, takie jak atak piratów i wielki sztorm, które uatrakcyjniają rozgrywkę, a do akcji wkraczają rekwizyty: papuga, złote monety oraz szkatułka ze skarbem!

PODSUMOWANIE, czyli… czy warto?

Gra w podstawowej wersji to przede wszystkim „ćwiczenia w terapii dyslalii w pigułce”. Zostały w niej zebrane podstawowe ćwiczenia, wykorzystywane głównie w terapii dzieci przedszkolnych. Jeśli jednak trochę poruszymy wyobraźnię (swoją i dziecka), możemy stworzyć przy jej pomocy świetne zajęcia rozwijające komunikację i wykorzystać ją do wprowadzenia czy utrwalenia dowolnego zagadnienia, na którym nam w danym momencie zależy. Polecam!

Logopedyczna sakiewka skarbów, wyd. KOMLOGO

Michalina Bohdan -surdologopeda