Opowieść druga – Świerszcz i mrówki

Kiedy jesienią pracowite mrówki budowały domek, świerszcz bawił się beztrosko. Kiedy przyszła zima, bezdomny świerszcz znalazł się w tarapatach. Mrówki pomogły lekkoduchowi, a ten bawił je całą zimę zachęcając do zabawy. Bajka o świerszczu i mrówkach to opowieść o pracy i zabawie.

Jedną z podstawowych potrzeb każdego dziecka jest zabawa. Przez zabawę się uczy. Jednocześnie jest dla niego pracą. Rodzice chodzą do pracy, starsze rodzeństwo chodzi do szkoły, a nasz maluch chodzi do przedszkola. Bawiąc się przeżywa emocje: również te nieprzyjemne ( frustracja, złość, rozczarowanie, smutek). Uczy się i doświadcza. Z tej zabawy, która jest pracą ma czerpać radość – to powinna być dominująca emocja.

Czasem wymagamy od dziecka mrówczej pracy i pozbawiamy je radości z tego co robi. Czekamy na osiągnięcia – uważamy, że tylko one mogą dać nam radość, nie cieszymy się z tego, co dzieje się po drodze. Jeżeli będziemy oczekiwać tylko efektów pracy, to będzie nam towarzyszyć frustracja, bo efekty często bywają odległe. Ważne jest, żeby czuć radość z każdego etapu pracy! Żeby gonić króliczka, a nie tylko go złapać.

Ten świerszcz, który wydawałoby się, że jest lekkoduchem, przyniósł mrówkom radość. One były pracowite, ale smutne. Nie był więc tylko biorcą, jak się wydaje, ale dawcą: radości, swobody. Bierzemy od niego lekkość.

Jeśli rozwój Twojego dziecka jest nieprawidłowy sprawą priorytetową staje się terapia. Ale pamiętaj, że dziecko musi nie tylko spędzać czas na ćwiczeniach, ale także się bawić. Domek trzeba zbudować, ale musi być czas na odpoczynek!